Over de plannen van George W.Bush

Rotterdam / Nijmegen, 18 januari 2004

De Amerikaanse president George W. Bush wil terug naar de Maan om vanaf daar “volgende stappen te zetten naar een grotere aanwezigheid in onze zonnestelsel”. Werkelijk prachtige woorden van een machtig man, eigenlijk zou NewDay.nl moeten juichen. Te meer omdat deze pre-kick off onder het motto gaat van “A renewed spirit of discovery.” Maar ik juich vooralsnog niet – niet als privé-persoon, en niet als initiator van deze toekomstvereniging in oprichting. Ik twijfel namelijk aan de integriteit van de belofte. Bovendien had ik bij een werkelijk wereldleiderschap een andere weg verwacht. Hieronder tracht ik uiteen te zetten waarom.

Lees de factsheets en verder van Bush' toespraak 14 januari 2004.

In de eerste plaats is de timing ongelukkig. Zo is de president in de race voor een eventuele herverkiezing eind dit jaar. Invloedrijke critici in binnen- en buitenland verdenken Bush jr. er dan ook van hiermee een nieuw eenheid-smedend onderwerp te hebben gevonden. Een onderwerp waarbij zijn democratische opponenten hem eenvoudigweg niet kunnen volgen; zij zitten nu eenmaal niet op het geld.
Uiteraard is “verovering van de ruimte” nog altijd te verkiezen boven een campagne tegen Noord-Korea zo viel ergens op de Nederlandse mars-emaillijst te lezen. Doch, blijken de verkiezingen inderdaad de achterliggende gedachte van zijn wellicht ooit  historische toespraak, dan wordt hiermee de grootsheid van de ruimte en de uiteindelijk menselijke rol hierin gebruikt voor partijpolitieke en individuele redenen.
De verdenking van een degelijke uitgekiende stap wordt groter als je je afvraagt of de president dezelfde speech op dezelfde dag zou hebben gehouden als de landing van de Spirit niet was gelukt. Dit bij elkaar genomen maakt de timing voor zijn spindoctors en marketingmensen waarschijnlijk perfect, maar bij mij doet het in elk geval de wenkbrauwen fronsen.

Astrobiologie
Dan… de visie van Bush gaat over een grotere menselijke aanwezigheid in ons zonnestelsel en wellicht beyond… Dat is een vergaande visie, maar in het licht van efficiency gaat zij welbeschouwd niet ver genoeg. Met andere woorden: Bush en vooral zijn medewerkers hebben hun huiswerk niet goed gedaan. In de astro-wetenschappelijke gemeenschap is er één onderwerp dat als achtergrondruis overal aanwezig is: leven buiten de aarde, is dat er? [En ook: …mogelijk?] Binnen en buiten NASA zijn momenteel tal van onderzoeksprogramma’s gaande die zich hierop richten. Bovendien is Astrobiologie een van de jongste en snelstgroeiende wetenschappelijke disciplines; niet alleen in de VS, maar ook in Nederland kan je hiervoor in Leiden (dec. 2003) en Nijmegen (mei/juni 2003) terecht.

Het gevaar is nu dat een eventueel prestigeproject van Bush financieel ten koste gaat van veelbelovende bestaande onderzoeksprogramma’s. Om maar niet te spreken van researchvoorstellen die niet worden ingediend omdat nationwide de scoop meer op de Maan en bemenste ruimtevaart is gericht. Het had zoveel interessanter kunnen zijn als Bush zich de vraag had gesteld: Is er leven buiten de aarde? Dat een eventuele ontdekking hiervan wereldwijd ‘our kinmenship’ en saamhorigheid zou versterken en meer presidentieel geblabla. En dat een basis op de Maan een eerste stap is om dat te onderzoeken - wat mij betreft slechts een van de mogelijk eerste stappen, maar dit terzijde. Een opwaardering dus van de Bush’ missie naar een heuse visie waarin meer disciplines dan in het huidige voorstel hun bijdragen kunnen en moeten leveren.

Internationaal
Tenslotte heb ik het altijd nogal eng gevonden dat een beperkt aantal landen de ruimterace uitvecht. Uiteindelijk zijn er bij een langdurige race altijd tussentijdse verliezers. Wie weet wat ontevreden machtige landen allemaal kunnen doen…? Uiteindelijk moeten de belangen wel groot zijn, anders waren ze er in de eerste plaats niet aan begonnen.

Momenteel steekt de VS met kop en schouders boven andere landen uit die een ruimteprogramma hebben. Het had juist in deze tijd van waar wereldleiderschap getuigd – nu Rusland “verslagen” is, Europa te verdeeld/bureaucratisch en Japan, China en India (nog) te klein – om zo’n missie gezamenlijk te ondernemen.
Er zullen mensen zijn die nu zeggen dat ze juist midden in zo’n samenwerking zitten met het International Space Station en dat de ervaringen klaarblijkelijk niet tot voortzetting in een volgend project leiden. Mocht dat inderdaad het geval zijn, dan vind ik dat alleen maar kortzichtig en tegelijkertijd vergroot mijn twijfel over Bush’ integriteit hiermee. De eventueel slechte ervaringen tot nu toe zijn voor hem dan geen uitdagingen voor de gehele mensheid, maar slechts obstakels om het eigenbelang veilig te stellen. Een zelfverzekerde wereldleider had zijn missie voor een grotere menselijke aanwezigheid in ons zonnestelsel tot de gehele wereld gericht.

Maar goed, ik wil ook geen azijnze*ker zijn. Ik vind het jammer van de in mijn optiek gemiste kans, maar het is natuurlijk beter dan niets. Zijn woorden hebben we, nu is het een permanent waken of bestaande programma’s er niet onder gaan lijden en of er inderdaad iets van terecht gaat komen. Ook is het politiek handig dat de VS zijn kaarten op tafel heeft gelegd. Bush heeft vooral India en China uitgenodigd om met hem mee te doen. Meer van India dan een aanstormend en goedkoop hightec-land weet ik niet. Van China zou ik mij heel goed voor kunnen stellen dat ze bedanken voor de eer. China is in sneltreinvaart met een eigen programma bezig. Na zijn eerste bemenste vlucht van afgelopen oktober is de derde zelfstandige ruimtevarende natie zelfverzekerder dan ooit.
Nu de rollen bekend zijn is het misschien voor Europa/esa een kans om te pleiten voor een internationaal Out Of Orbit-programma. Uiteraard moet dit dan wel goed getimed worden en met in acht name van Bush’ werkelijke beweegredenen. Zo politiek zijn we dan ook weer wel.

NewDay.nl | Richard Reekers

Naschrift: Toekomstvereniging NewDay.nl zal zich na het OPMARS – Ruimte voor kennis-project bezighouden met meer bewustwording onder de Nederlandse politiek ten aanzien van het belang van een (oproep tot een) internationale bemenste verkenningsexpeditie naar Mars, de Rode Planeet.

Een vraag die tot vele opmerkingen en v.v. leidt…
“Waarom zoveel geld besteden aan ruimtevaart, laten we eerst hier onze zaakjes op orde krijgen!”

Wij zijn al tijden bezig de zaakjes hier ‘op orde’ te krijgen. Blijkbaar is dat dus niet gelukt. Het is de vraag of de eventueel  ruimtevaartbudgetten hier iets aan kunnen en zouden veranderen.

De ontdekking van de ruimte is net zo’n onderwerp dat bij de mensheid hoort als bijvoorbeeld kunst of cultuur. Elk beeld dat voor het eerst wordt gecreëerd, iedere dans die wordt gechoreografeerd en elke ontdekking uit de ruimte draagt bij aan het totaal van de kennis & kunde van ons als soort.

“De ruimte” hoort erbij, het is aan ons om ervoor te zorgen dat met het één de zaakjes van het ander op orde worden gemaakt. Mars, de Rode Planeet is daar als nieuwe wereld uitermate geschikt voor; alles wat je voor daar leert, vergroot je kennis en inzicht over de wereld hier. De ruimte is nodig, evolutie zover wij haar momenteel begrijpen heeft tot nu toe altijd aangetoond dat een zo groot mogelijke diversiteit in soorten en ideeën betere overlevingskansen biedt op lange termijn.

Space is the Future! | Geef mij maar de ruimte!

Tekst is open source en kan met bronvermelding (link naar hier) vrijelijk worden gebruikt en toegepast. Het wordt op prijs gesteld de eigen aangepaste teksten te re-mailen en dito te delen - RR.

site
communitylinks
entree
forum
NewDay.nl?
NewDay.nl Politiek
OPMARS - Ruimte voor Kennis!
nieuws


laatste update
24 januari 2006
contact


NewDay.nl-concept
anno 1996